เมื่อคืนกลับถึงบ้านประมาณ 3 ทุ่ม ก็ตรงเข้ามาเปิดคอมเลยค่ะ เพื่อเตรียมไปบรรยาย ปีนึงเราจะไปบรรยายที่นี่แค่ 1 หนเอง เป็นวิทยากรพิเศษ จากที่เคยเล่าไปแล้ว ในวิชา HR สำหรับน้องๆนักศึกษาที่สนใจฟังประสบการณ์และขั้นตอนการเตรียมตัวสมัครแอร์และสถานการณ์ในวันสมัครและอื่นๆ ระยะเวลาในการบรรยายคือ 3 ชั่วโมง (นานแฮะ) เราก็ใช้ Power Point เดิมเป็นหลักในการปรับแก้ให้ดีขึ้นกว่าครั้งก่อน คราวก่อน 60สไลด์ คราว แล้วก็เอาความผิดพลาดที่มันเกิดจากคราวก่อน + จากถามคนรอบตัว+ คำแนะนำจากหลายๆคนทั้งเพื่อนและชาวได มาใช้กับการบรรยายครั้งนี้
เราเปิดทีวีไปด้วย เพื่อรอดูรายการ 3 แซ่บ ... เพราะเราดูตัวอย่างรายการนี้ เห็นน้องเพลงมาออกกับคุณตู่นันทิดา มีตัวอย่างว่าน้องเพลงร้องไห้ แล้วก็คุณตู่มีน้ำตาคลอด มีคีย์เวิร์ดว่า
" แม่พอเหอะ"
" เราต้องอยู่ให้ได้"" เราจะไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนั้นอีกแล้ว"
เราก็มโนไปไกล ...
แค่ 3 ประโยคนี้ก็ทำให้เรารอค้อยรอคอยในการดู แม้ว่าจะทำงานไปด้วยแต่หูก็เงี่ยฟังตลอดว่ามะไรข่าวจะจบนะ ก็รอดูไปจนเวลาล่วงเลยไปมาก จะเที่ยงคืน และสุดท้ายก็พบว่าเรื่องของเรื่องคือไม่เกี่ยวกับเรื่องประเด็น hot แต่อย่างไร (มารู้ตอนหลังว่าเทปนี้เค้าอัดไว้นานแล้ว ฮ่วย)
พอ 3 แซ่บจบ เลยเรียกสติคืนมาแล้วนั่งทบทวน กับวางแผนการบรรยายต่อ ... เราจริงจังกับมันมาก แม้เราจะไม่ได้สอนเป็นอาชีพแล้วก็สิ่งที่สอน เนื้อหาไม่เป็นเชิงวิชาการเลย แต่เราฝังใจจากการบรรยายคราวก่อนซึ่งมันไม่ดี ถ้าวันนี้เราทำได้ไม่ดีอีกเราคงจะหมดความมั่่นใจในการบรรยายไปเลย ก็เลยตื่นเต้นมากกกกกกกก แล้วก็กลัวว่ากิจกรรมที่เตรียมไปจะแป๊กด้วย
...
,,,
5 am. พ่อเคาะประตูห้อง ปังๆๆ ( me, ตื่นเช้าที่สุดในรอบปีนี้)
6 am. ออกจากบ้าน (บางวัน เวลานี้เพิ่งจะนอน)
7:15 am. ถึงหน้า ม.ราชภัฏสวนสุนันทา
"เวลาบรรยาย 9 โมงเช้า"
7:30 am. แมคโดนัล สาขาเซนคาเบรียล
นั่งกินอาหารเช้าแมค ดื่มกาแฟทำใจ แล้วก็ปวดห้องน้ำ T_T
8 am. เดินหาห้องน้ำในมหาลัยอย่างกระสับกระส่าย
8:10 am. โทรหาอาจารย์ ว่าถึงแล้วค่ะ
9 am. ขึ้นไปที่ห้องเรียน เริ่มสอน
...
,,,
น้องๆที่เรียน เรียนเกี่ยวกับด้านบริการแต่วิชาเลือกธุรกิจการบิน
คลาสนี้สอนสนุกกว่าปีก่อนเพราะในห้องมีแค่ 26 คน เราชอบมาก ปีก่อนในห้องเป็น 100 คนมันเข้าถึงน้องๆยากกว่า ควบคุมยาก แต่อันนี้ ใกล้ชิด เราเดินขึ้นบันได 4 ชั้นหอบแฮ่กๆ ขอน้องๆพักเหนื่อย 1 นาทีก่อนจะแนะนำตัวและเริ่มให้ทุกคนแนะนำตัวและบอกเหตุผลที่อยากเป็นแอร์ เพื่อให้ทุกคนได้พูดและมีส่วนร่วม
จากนั้นก็เริ่มการบรรยาย แต่คราวนี้ต่างจากคราวก่อนที่พูดตามเนื้อหา แต่คราวนี้ เอาประสบการณ์ ระบบความคิด เหมือนเล่าเรื่องตัวเรา แล้วแทรกเนื้อหาแทน ทุกอย่างนี้ทำตามคำแนะนำที่พี่ๆเพื่อนๆเม้นไว้ มีประโยชน์มากกก ... จากนั้นพอเริ่มพูดเยอะแล้ว เราพักเบรค
ระหว่างพักเบรค 10 นาที น้องในห้องหลายคนที่ไม่ออกไปพักแล้วนั่งรอในห้อง พูดคุยระหว่างพัก ทำให้เราหายความประหม่า และคุ้นเคยกับหลายๆคนมากขึ้น ได้เห็นทัศนคติของหลายๆคน เด็กๆวัยใสน่ารักดี นึกถึงสมัยเรายังเป็นเด็ก บางครั้งยิงคำถามซื่อๆแต่น่าเอ็นดู
พอเริ่มสอนหลังเบรค ก็บรรยายต่อจนกระทั่งมีให้ทำกิจกรรมเวิร์คชอป คือเราเตรียมของรางวัลมาจากบ้านด้วย ซื้อมา 6 ชิ้น ให้นักศึกษาจับกลุ่ม กันเพื่อทำจำลองการทำ Group Discussion เหมือนตอนสมัครแอร์ แล้วก็ให้มีคนเป็นกรรมการ ตอนทำกิจกรรมกลุ่ม ดีใจมากเลย นักศึกษาตั้งใจทำเสมือนจริง ไม่ทำเล่นๆ มีขำบ้างอะไรบ้างแต่ก็ใช้ได้เลย ทุกคนใส่ใจดี พอแจกรางวัล ก็ดีใจมาก สำหรับคนที่ได้ แม้จะเป็นของเล็กๆน้อยๆ ...
กิจกรรมผ่านไปได้ด้วยดีทั้ง 2 กลุ่ม สีหน้าเราเรียบเฉย (ในใจกรี๊ด)
และแล้ว เวลาบนหน้าปัดก็ใกล้เที่ยงอย่างไม่น่าเชื่อ 3 ชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เรารู้สึกเจ็บคอ และเพลีย หลังจากสอนจบและรู้สึกว่า
อาชีพที่ต้องสอนนักเรียนหรือนักศึกษา คนที่เป็นอาจารย์ เป็นอาชีพที่เหนื่อยมาก ตอนเรานั่งฟังเรายัง ง่วง หิว เบื่อ หาว แต่คนที่ยืนหน้าชั้น ต้องใช้พลังงานมากจริงๆ ทั้งกายใจ ไหนจะเตรียมการสอน เรารู้สึกรักครูเรามากขึ้นจังหลังจากวันนี้
...
,,,
หลังจากสอนเสร็จ อาจารย์ก็พาเราไปทานข้าวเที่ยงที่ร้านอาหารหน้ามหาลัย อร่อยมากเลย เป็นร้านอาหารไทยไม่ใหญ่โตอะไรแต่ได้รางวัลเยอะจัง เราก็ไม่เคยทาน ไปกับ 3 คน กับ พี่อุ้มแล้วก็ อ.นุก วิทยากรอีกท่าน 3 คน กับข้าว 4 อย่าง
มีไข่เจียวฟูปู - รูปร่างน่ารักดีเหมือนลูกบอลข้างในมีเนื้อปู
ผัดดอกขจรน้ำมันหอย - รสชาติดีไม่เหม็นเขียวแกงส้มใส่สายบัวกับกุ้ม - รสเข้มข้นดี
แล้วก็ปีกไก่ทอด - ก็อร่อยดี
ของหวาน ไอศครีมมะพร้าวอ่อน - เบาๆละลายในปาก
ไทยๆมาก กินเข้าไป เอ้ยยยยยยยย อร่อยยยยยยยย
แค่นี้ล่ะค่ะ อิอิ บันทึกไว้กันลืมเผื่อแอบแวะไปกินอีก
credit : รูปจากเวบของร้านครัวอัปษร
จานนี้ชอบสุด
จานนี้คนสั่งทุกโต๊ะ
...
,,,
พอเสร็จเราก็ไปร้านต่อเลย
ลูกน้องบอกว่าทำไมวันนี้พี่นุ่นแต่งตัวเรียบร้อยจัง
555
No comments:
Post a Comment